«Бір жағынан, халықтың наразылығы қалыптасқан байланыс арналарының жоқтығынан, қала тұрғындарының пікірін ескермеуден, екінші жағынан, басқару шешімдерін қабылдауда ғылыми негізделген тәсілдердің болмауынан, енгізудің, ғылыми негізделген және өзін оң жағынан көрсеткен тәжірибелердің болмауынан туындайды. Айта кетейік, мемлекет алғаш рет урбанистерге институционалды түрде сұрау жолдады. Сәулетшілерден, қала құрылысшыларынан, урбанистикадан айырмашылығы - тұжырымдама біршама кең, біз жеке ғимараттар мен құрылыстарды, тұрғын үй кешендерін, кварталдарды салу туралы ғана емес, ең алдымен қаланы біртұтас тұтас ретінде қабылдау туралы айтып отырмыз. Проблемалар Қазақстанда ғана емес, бүкіл әлемде болып жатқан тұрақты көші-қон қысымымен де күшейе түсуде. Жыл сайын шамамен 250 мың адамға артып жатқанын көріп отырмыз. Бұл жалпы ел бойынша екі есе көп. Оның үстіне, төрттен үш бөлігі еліміздің ірі қалаларына тиесілі. Бұл жыл сайын Қызылорда, Орал, Қостанай сияқты қалалардың пайда болуына тең келеді. Мұндай қаланы күтіп ұстау 1 трлн теңгеден асады, жолдардан бастап, мектептер, ауруханалар салуға инфрақұрылымға қосымша 1,1 трлн теңге қажет болады. Егер бұған әр жылға қажетті тұрғын үй санын қосатын болсақ, бұл 1,6-1,7 трлн теңге. Жалпы алғанда, әңгіме 3 трлн теңгеге жуық сома туралы болып отыр. Бұл ел бюджетінің бестен бір бөлігі. Бұл көші-қон қысымын ғылыми тәсілдерді қолданбай экономикалық тұрғыдан өтеу мүмкін емес. Тек ғылыми тәсілдер ғана біздің қалаларды орнықты етуге және қалалардың әл-ауқатын дамыту теңгерімін қамтамасыз етуге мүмкіндік береді. Әңгіме Әлеуметтік және экономикалық тиімділікке барынша қол жеткізу қажет жерлерді салу туралы болып отыр», - деп мәлімдеді урбанист.